مـن یـه روزی دختـری بـودم کـه از تـه دل میخنـدیـدم...!

مـن یـه روزی دختـری بـودم کـه از تـه دل میخنـدیـدم...!
مـن یـه روزی آروم تـریـن اعصـاب دنیـا رو داشتـم...!
اکنـون بـی آنکـه شـاد بـاشـم نفـس میکشـم...!
بـی آنکـه شـاد بـاشـم زیـر بـاران راه میـروم...!
بـی آنکـه شـاد بـاشـم زنـدگـی میکنـم...!
دیگـران از کنـارم عبـور میکننـد...
سـرد و سنگیـن!
بـی آنکـه نـامـم را بـه خـاطـر بیـاورنـد...!
جـوری عبـور میکننـد ؛ کـه انگـار مـن نیستـم...!
حـرفـی نیسـت...فقـط خستـه ام‌‌‌...
مـن دختـری هستـم کـه بـا تمـام تـوان بـا سـرنـوشـت میجنگـد...
و چـه جنـگ نـابـرابـری...!
مـن خستـه ام...
امـا مغلـوب نخـواهـم شـد... .