رَفتن آدما اونجایی سخت میشه که

رَفتن آدما اونجایی سخت میشه که
باید باور کنی رفتنش بَرگشت نداره ؛
باور کنی دیگه قرار نیست
پُشت میز غذاخوری
درست روبروی تو بشینه و
با هیجان اتفاقات روزمره‌شو تعریف کنه ؛
باورکنی دیگه نیست که هَربار دلت گرفت
سر بزاری رو شونش و
از تهِ دلت زار بزنی ..
یه وقتایی به باور رسیدن آدَم