پارت

#پارت70:

سپهر:

تو انباری بیرون شهر داریوش بودم. داشتن محموله ها رو توی کامیون جا سازی می کردن.
داریوش هر دم و دیقه، سر نمه و نوچه هاش داد می زد. قرار بر این شده بود که دخترا تو دو کامیون تقسیم بشن. نصفشون تو کامیون کنار مواد و اسلحه ها و نصف دیگری هم تو کامیون دومی. گوشه ای ایستاده بودم و نظاره گرشون بودم.
ارمیا رو از دور دیدم که با هومن سر کله می زد به سمت جایی که ایستاده بودن، رفتم.

نگاه هر دوشون بهم افتاد. هومن لبخندی زد و گفت:
- خوب شد اومدی! داریوش گفت که تو کامیون اولی با اون باشی.
دستش و رو شونه ی ارمیا گذاشت و گفت:
- من و ارمیا هم می ریم تو کامیون دومی.
- باشه.
هومن سری تکون داد و پیش داریوش و چند نفر دیگه که دست و دهن دخترها رو می بستن، رفت.
ارمیا بلافاصله بعد از رفتن هومن پرسید:
- گفتی مقصدمون کجا بود؟

- بندر عباس!
- آها!
سرم رو بهش نزدیک کردم و گفتم:
- حرف هام رو که یادت نرفته؟!
ارمیا با عجز نالید:
- بخدا الان شصت و شیش بار شد که یادآوری کردی!
اخمی کردم و گفتم:
-کار از محکم کاری عیب نمیکنه!
با سر به هومن و داریوش اشاره کردم و گفتم:
- حالا هم بیا بریم پیششون.
- باشه!