به تعداد اشک هایمان میخندیم

به تعداد اشک هایمان میخندیم

ارسلان

با نک انگشت ضربی به بینیش زدم و گفتم
(من)نترس کوچولو کاریت ندارم.
چشاش و باز کرد
به چشاش خیره شدم درسته که بعد این اتفاق به آرامشش نیاز داشتم ولی فکر نکنم کار درستی باشه نباید ازم بدش بیاد.
حلقه دستش رو دور گردنم سفت کرد و روی پنجه پا وایساد و چشاش و بست و لباش رو روی لبام گذاشت.
از تعجب خشکم زده بود که بعد چند ثانیه کوتاه ازم جدا شد تا خواست بره دستم رو دور کمرش حلقه کردم و لبام رو روی لباش گذاشتم.
میبوسیدمش و اونم همراهیم میکرد.
آرامشی که بهش نیاز داشتم بهم تزریق شد.
دستش رو روی سینم گذاشت و هولم داد.
ازش جدا شدم که سرش رو توی سینم مخفی کرد که خندی تو گلوی کردم و زیر گوشش زمزمه کردم.
(من)کوچولو.
مشتش رو توی سینم کوبید که خندم شدت گرفت
(دیانا)نگو دیگه اع
(من)میدونی که خیلی دوست دارم هوم؟
(دیانا)هوم
از خودم جداش کردم و تو چشاش زل زدم.
(من)تو دوسم نداری؟
خودش رو زد به کوچه علی چپ و گفت
(دیانا)بریم بیمارستان دیگه
خندی کردم و هولش دادم رو تخت و شروع کردم به قلقلک دادنش.
(من)که دوسم نداری.که دلت نمیخواد بگی دوسم داری آره؟
قهقه میزد و بریده برید گفت
(دیانا).........

پارت-۶۹